به نقل از «فرارو»

چرا فرق گذاشتن والدین میان فرزندان ایرادی ندارد و برای مدیریت آن چه باید کرد؟

تاریخ انتشار: ۳ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۰۵۴۲۷

در پژوهشی، از هر ۱۰ والد یکی به فرق گذاشتن میان فرزندان خود اذعان کرده بودند. شاید این امر هنوز هم تابوی بزرگی در امر فرزندپروری محسوب شود، اما فرق گذاشتن میان فرزندان واقعیتی است که بسیاری از والدین آن را تجربه می‌کنند. به گفته‌ی متخصصان، والدینی که یکی از فرزندان خود را بیشتر از بقیه دوست دارند، نباید دچار عذاب وجدان شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چون این امر آنقدر‌ها هم بد نیست، البته اگر به درستی مدیریت شود.

به گزارش روزیاتو، در ادامه می‌خواهیم ببینیم چرا فرق گذاشتن میان فرزندان در یک خانواده امر بی اشکالی است.

۱- بیشتر بودن علاقه‌ی والدین به یکی از فرزندان امری کاملاً طبیعی است و اذعان به آن می‌تواند کمک کند پدر و مادر بهتری شوید

کاملاً طبیعی است که والدین با یکی از فرزندان خود احساس پیوند عمیق تری داشته باشند، به ویژه اگر آن فرزند شباهت‌هایی به خودشان داشته باشد. چرا که همانطور که روانشناسان می‌گویند، والدین هم انسان هستند و از منظر روانشناختی، جذب شدن ما به کسانی که مؤید خودمان هستند، امری طبیعی است.

هر چه زودتر سوگیری‌های شخصی خود را بپذیرید، زودتر هم می‌توانید رفتار آگاهانه‌ای با فرزندان خود داشته باشید. تحت نظر داشتن سوگیری‌های خود می‌تواند کمک کند رابطه‌ی بهتری با فرزندان خود برقرار و فضای سالم تری در خانواده تان ایجاد کنید.

۲- دلایل قابل قبول زیادی برای متفاوت بودن رابطه‌ی شما با هر یک از فرزندان تان وجود دارد

یکی از این دلایل این است که فرزند محبوب تان شباهت‌های شخصیتی بیشتری به شما دارد و شما خودتان را در او می‌بینید. این علاقمندی بیشتر به یکی از فرزندان، ممکن است متغیر باشد و به این بستگی داشته باشد که کدام فرزند رفتار بهتری داشته باشد.

یک عامل تأثیرگذار دیگر در رابطه‌ی شما با فرزندان تان، تجربیات کودکی خود شما است. ممکن است که یکی از فرزندتان شما را به یاد کسی می‌اندازد که در شما احساسات مثبت یا منفی‌ای ایجاد کرده بود. اگر بُعد منفی قوی‌تر بود، متخصصان توصیه می‌کنند با فرزند خود مثل شخصی مجزا و بدون توجه به تجربیات گذشته تان رفتار کنید.

۳- والدین ممکن است در کنار فرزند محبوب خود احساس سلامت و شادی بیشتری کنند

آگاهی از اینکه کدام فرزند رابطه‌ی نزدیک تری با پدر یا مادر دارد می‌تواند بر کیفیت مراقبت از والدین با بالا رفتن سن شان تأثیرگذار باشد. پژوهشی نشان داد مادران سالمند اگر توسط فرزند محبوب شان مراقبت شوند، سریع‌تر از مشکلات اورژانسی بهبود می‌یابند و از سلامت روان بهتری برخوردارند.

۴- حتی اگر والدین این موضوع را قبول نداشته باشند، باز هم فرزندان می‌توانند فرق گذاشتن آن‌ها میان شان را احساس کنند

به جای پنهان کردن احساسات خود، بهتر است با آن‌ها رو به رو شوید، چون فرزندان تان می‌توانند متوجه آن‌ها شوند. در پژوهشی ۳۴ درصد از شرکت کنندگان کودک گفته بودند که احساس می‌کنند که والدین شان در دل خود یکی از فرزندان شان را بیشتر دوست دارند. البته در اغلب موارد، آن‌ها حدس اشتباهی داشتند و تصور می‌کردند موفق‌ترین فرزند خانواده، محبوب والدین است. اما نظرسنجی‌ای نشان داد والدین معمولاً کوچک‌ترین فرزندشان را بیشتر دوست داشتند.

دلیلش ممکن است این باشد که والدین تجربیات دشوارتری با فرزندان بزرگ‌تر خود از جهت فرزندپروری داشتند، اما در مورد تربیت فرزند آخر خود احساس اعتماد به نفس و راحتی بیشتر می‌کردند. به علاوه، کارشناسان می‌گویند از جهت ترتیب تولد، بزرگ‌ترین فرزند بیشترین امتیاز را دریافت می‌کند و کوچک‌ترین فرزند بیشترین محبت را. فرزند وسط، اما معمولاً این شانس را پیدا نمی‌کند.

۵- علیرغم رابطه‌ی متفاوتی که ممکن است با هر یک از فرزندان خود داشته باشید، باید رفتار یکسانی با آن‌ها داشته باشید

به گفته‌ی روانشناسان، اگر کودکی در محیطی رشد کند که در آن با او اغلب رفتار ناعادلانه‌ای می‌شود، این امر حس خودارزشمندی او را تحت تأثیر قرار خواهد داد. والدین باید تا جایی که ممکن است تلاش کنند از داشتن رفتار‌های تبعیض آمیز پرهیز کنند. یک راه این است که دعوای میان فرزندان تان را بی طرفانه حل کنید. از جانبداری خودداری کنید و فرزندان تان را راهنمایی کنید که بتوانند مشکل را میان خودشان حل کنند.

چند راهکار برای مدیریت مشکل فرق گذاشتن میان فرزندان

– اگر یکی از فرزندان تان شما را به فرق گذاشتن میان او و خواهر و برادرهایش متهم کرد، احساسش را تأیید کنید و با صراحت درباره‌ی مشکل صحبت کنید

به جای انکار کردن، آن را تأیید کنید و مثلاً بگویید: «می دانم که ناراحت هستی، چون فکر می‌کنی خواهرت را بیشتر دوست دارم. من هم جای تو بودم ناراحت می‌شدم.» بعد از آن برای فرزندتان با تکیه بر حقایق و آوردن دلیل، توضیح دهید که چرا رابطه‌ی بهتری با خواهر یا برادرش دارید. مثلاً بگویید: «من و خواهرت شباهت‌های شخصیتی‌ای با هم داریم، ولی معنایش این نیست که من تو را دوست ندارم.» همچنین می‌توانید بگویید که عادت‌های خوب فرزند دیگرتان باعث این موضوع شده است.

– برای هر یک از فرزندان تان جداگانه وقت بگذرانید

طوری برنامه ریزی کنید که بتوانید برای ایجاد رابطه‌ی نزدیک و عمیق با هر یک از فرزندان تان به یک اندازه وقت صرف کنید. هنگام انتخاب فعالیتی که قرار است با فرزندان تان انجام دهید، نیاز‌ها و علائق آن‌ها در نظر بگیرید.

– تنبیه و تحسین یکسانی برای فرزندان تان داشته باشید و اجازه دهید که بدانند همه‌ی آن‌ها را دوست دارید

هر بار که از فرزندتان به خاطر انجام صحیح یک کار تمجید می‌کنید، سعی کنید این کار تا حد امکان با جزئیات انجام دهید. مثلاً به جای «آفرین» گفتن، بگویید: «کمک کردنت به آن خانم مسن، خوبی و مهربانی تو را می‌رساند.» در بحث تنبیه، حواس تان باشد که برای یکی از فرزندان تان استثنا قائل نشوید؛ و برای رعایت عدالت، عواقبی را برای کار بد فرزندان تان، متناسب با سن شان در نظر بگیرید.

– از مقایسه کردن فرزندان تان با یکدیگر یا داشتن رفتار متفاوت با یکی از آن‌ها پرهیز کنید

از گفتن جملاتی مانند «باید سعی کنی بیشتر شبیه خواهرت/ برادرت باشی» یا اشاره به عیب‌های یکی از فرزندان در مقابل باقی آن‌ها خودداری کنید. کوچک کردن یکی از فرزندان در برابر بقیه ممکن است باعث ایجاد رابطه‌ای ناسالم میان آن‌ها شود.

– اگر احساس می‌کنید که این وضعیت روابط میان اعضای خانواده تان و سلامت روانی آن‌ها را تحت تأثیر قرار داده، از روانشناس کمک بگیرید

مسائل حل نشده ممکن است تأثیر منفی‌ای بر فرزندان تان بگذارند و تا دوران بزرگسالی آن‌ها ادامه یابند؛ بنابراین اگر متوجه شدید شما یا همسرتان درگیر مشکل فرق گذاشتن میان فرزندان تان شده اید، یا اگر خودتان را ناتوان از مدیریت عادلانه‌ی این موقعیت می‌بینید، از روانشناس کمک بگیرید.

منبع: فرارو

کلیدواژه: فرق گذاشتن فرزندان فرزندپروری قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل یک از فرزندان فرزندان تان یکی از فرزندان داشته باشید فرزندان خود ترین فرزند رابطه ی ی آن ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۰۵۴۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خطرات عادت عجیب پا گذاشتن روی داشبورد!

ایسنا/خوزستان رئیس اورژانس پیش بیمارستانی و مدیریت حوادث دانشگاه علوم پزشکی دزفول با اشاره به عادت قرار دادن پا روی داشبورد گفت: متاسفانه این عادت خطرناک علاوه بر سرنشین کنار راننده، بین خود رانندگان نیز مشاهده می‌شود که موجب کاهش توجه و تمرکز آنان از مسئولیت‌های رانندگی به ویژه در شرایط اضطراری می‌شود.

رضا معمارزاده در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه برخی عادت دارند هنگام نشستن در خودرو پای خود را روی داشبورد بگذارند، اظهار کرد: قرار دادن پا روی داشبورد می‌تواند در صورت فعال شدن کیسه هوا خودرو (ایربگ)، به شدت و میزان صدمه آن بیفزاید.

وی افزود: کیسه هوا برای سرنشینان خودرو البته در صورتی که درست نشسته باشند، طراحی شده است، در غیراین صورت نه تنها کیسه هوا از فرد یا افراد محافظت نمی‌کند، بلکه منجر به ایجاد صدمات جدی‌تری می‌شود. اگر پاها روی داشبور خودرو باشند و تصادفی رخ دهد، فشار ناشی از باز شدن کیسه هوا موجب می‌شود پاها به سمت بالا یا شیشه جلو پرتاب شوند در نتیجه آسیب جدی یا شاید غیرقابل‌جبرانی وارد شود.

معمارزاده با بیان اینکه پرتاب شدن پاها می‌تواند منجر به ایجاد شکستگی در ناحیه صورت و بینی نیز شود، گفت: اگر شدت تصادف زیاد باشد، کیسه هوا ممکن است با سرعت ۳۲۲ کیلومتر بر ساعت هم باز شود. در چنین شرایطی اگر سرنشینان به طرز صحیحی در خودرو نشسته باشند فشار ناشی از چنین سرعتی آسیب جزیی وارد می‌کند اما کیسه هوا از ایجاد صدمات بزرگ‌تر جلوگیری می‌کند.

وی افزود: باید توجه شود که کیسه هوا در شرایطی غیر از تصادف و بر اثر نقص فنی هم ممکن است باز شود یا احتمال دارد فرد به طور ناگهانی خیلی محکم به داشبورد ضربه بزند و زمینه باز شدن کیسه هوا را فراهم کند، بنابراین همیشه باید احتیاط شود و از قراردادن پاها روی داشبور پرهیز کرد.

رئیس اورژانس پیش بیمارستانی و مدیریت حوادث دانشگاه علوم پزشکی دزفول گفت: هر چند کمربند ایمنی برای محافظت از جان سرنشینان طراحی شده است اما سرنشین خودرو باید درست بنشیند تا کمربند ایمنی بدون آسیب زدن به اندام‌های حیاتی از او محافظت کند. با قراردادن پاها روی داشبورد، وضعیت نشستن تغییر می‌کند و کمربند ایمنی به درستی روی بدن فرد قرار نمی‌گیرد و دچار آسیب می شود.

معمارزاده گفت: اگر سرنشین خودرو درست روی صندلی ننشیند و خودرو واژگون شود، هیچ چیزی برای محافظت از او وجود نخواهد داشت زیرا در صورت واژگونی خودرو، کیسه هوا وظیفه محافظت از قسمت‌های پایینی بدن را دارد و اگر پاها روی داشبور باشند، کیسه هوا نمی‌تواند کار خود را درست انجام دهد و از زانو یا سینه محافظت کند.

وی افزود: بنابراین تجهیزات ایمنی خودرو زمانی می‌توانند کار خود را درست انجام دهند که درست از آن‌ها استفاده شود.

وی به خطرناک بودن این عادت در موارد غیر تصادفی اشاره کرد و افزود: قرار دادن پا روی داشبورد حتی وقتی که ترمز ناگهانی گرفته می‌شود نیز بسیار خطرناک است، زیرا در این شرایط، فاصله بین پا و داشبورد به سرعت کاهش می‌یابد و پاها قفل می‌شوند و ممکن است فرد از روی صندلی به سمت پایین سُر بخورد.

معمارزاده با اشاره به رواج این عادت خطرناک بین سرنشینان گفت: متاسفانه این عادت خطرناک علاوه بر سرنشین کنار راننده، بین خود رانندگان نیز مشاهده می‌شود که موجب کاهش توجه و تمرکز آنان از مسئولیت‌های رانندگی به ویژه در شرایط اضطراری می‌شود.

رئیس اورژانس پیش بیمارستانی دزفول بیان کرد: این کار حتی در سرعت پایین بسیار خطرناک است بنابراین بهترین راه حل این است که همیشه از قرار دادن پاهابر روی داشبورد پرهیز شود.

انتهای پیام